Babynamen kiezen: ofwel de ultieme relatietest
Share
Toen ik zwanger werd, dacht ik: “Yes! Nu mag ik EINDELIJK nadenken over babynamen.” Ik had al jaren een lijstje in m’n notities staan (jij ook?), compleet met favorieten die ik koesterde als kleine geheimpjes. Totdat… mijn partner het lijstje zag. En daar ging het al.
“Ik vind ‘Nova’ echt niks.”
“Wat is er mis met ‘Luca’? Dat is toch gewoon mooi?”
“Zo noemden ze bij mij op school altijd de pestkop.”
Welkom in het babynaam-debat. Ook wel bekend als: de onverwachte relatietest die je niet zag aankomen.
Team ‘lief & zacht’ vs. team ‘stoer & apart’
Blijkbaar had ik een voorkeur voor korte, zachte namen. Denk: Mila, Noor, Elin. Mijn partner daarentegen? Die ging voor stoer, Scandinavisch of semi-fantasy vibes: Viggo, Odin, Skye. En ergens daartussen moesten we dus een match zien te vinden.
En dan heb je ook nog de namen die afvallen omdat:
-
ze je doen denken aan een ex (groot rood kruis)
-
je partner ze associeert met een oude collega van wie hij de naam niet meer wil horen
-
de naam ineens superpopulair blijkt (en je straks drie keer moet roepen op het schoolplein)
Het voelt ineens zó belangrijk
Grappig eigenlijk, want een naam is “maar een naam”… tot je zelf een baby krijgt. Dan wil je iets dat bij je kindje past, maar ook bij jullie als ouders. Je wil iets unieks, maar niet gek. Lief, maar niet tuttig. En het moet goed klinken bij jullie achternaam. En met een beetje geluk: geen rare afkorting of bijnaam opleveren.
Oh en dan wil je óók nog allebei tevreden zijn. Succes!
Onze tactiek (na 17 meningsverschillen)
Na weken van naam-apps swipen (ja, dat bestaat) en lijsten over en weer sturen, besloten we het zo aan te pakken:
-
we maakten allebei een top 10 – zonder te zeuren over elkaars keuzes
-
we zochten naar overlap – spoiler: er was er maar één
-
we spraken hardop uit: zou ik hier blij van worden als dit m’n eigen naam was?
-
we gebruikten de naam in zinnen – “Hoi, ik ben de moeder van…” (werkt verrassend goed)
En uiteindelijk? Uiteindelijk vonden we een naam die we allebei mooi vonden. Het was geen naam van mijn originele lijstje. En ook niet die van hem. Maar het voelde goed. En dat is wat telt.
Conclusie: ruzie? nee. pittige gesprekken? absoluut.
Het kiezen van een babynaam is geen wedstrijd, het is een proces. Een soms vermoeiend, grappig en mega-persoonlijk proces. Maar het is ook iets moois, want het betekent dat je samen bezig bent met jullie kindje. En die naam, die komt er uiteindelijk wel. Misschien met een compromis. Misschien onverwacht. Maar altijd met liefde.